İşte yine tam sevdiğim gibi bir Ahmet Ümit kitabı. Sonu yine tam ters köşeye yatıracak cinsten.
Biraz daha fazla konuşursam kitabın sonunu söyleyeceğimden korkuyorum o yüzden bu konu burada kalsın.
Evet kitabı sevdim...
Sevdim çünkü; her sayfada yeni şeyler öğrendim. Her gün üzerinde yürüdüğümüz, geçip gittiğimiz İstanbul hakkında, fetih hakkında birçok şey yerine oturdu.
Sevdim çünkü; sonu hiç beklemediğim şekilde bitti. Katil, son ana kadar öyle güzel gizlenmişti ki, üzerine çokça kafa yormama rağmen aklıma hiç gelmedi.
Sevdim çünkü; "İstanbul Hatırası" kitabında, başrolde olan Nevzat Komser'e dışardan bakabilme lüksüm vardı.
Sevdim çünkü; katil olabilme ihtimali olan birinin kendi içindeki gelgitleri çok güzel işlenmişti.
Sadece bir "sevmedim"im var.
Sevmedim çünkü; kitapta çok fazla iç ses var. Bazen ana karakterin kendi kendine muhasebesi o kadar uzun sürüyordu ki konudan uzaklaşıyordum....
Evet görüleceği üzere 4'e 1 üstünlükle "sevdim" ağır basıyor :)
Evet ben sevdim, ya siz?
3 yorum:
merak ettim bende alınacaklar listeme ekledim:)
cemre, oku bakalım ve yorumlarını paylaşırsan sevinirim :)
Her fırsatta diyorum canım, ben Ahmet Ümit hayranıyım. Hiçbir kitabı beni hayal kırıklığına uğratmadı, Hepsi sürükleyici ve merak uyanndırıcı. Bu kitapta evde okunmayı bekliyor, ilk sırada :)
Yorum Gönder