GUNUN ARDINDAN...

Hastanede çalışmak çok garip. İnsanların kaygılarına, korkularına tanık olmak,bir yandan da hayatın devam ettiğini bilmek...Her zaman en yoğun günler pazartesi ve cuma günleri. Bugün de onlardan biriydi. Öğlen yemeği bile yiyemeden geçen bir günün ardından keşke evde beni bekleyen bir Golden olsaydı diye içimden geçirmiyo değilim :) İnsanın stresini atması, bütün yorgunluğunu unutmasi için 1-2 saat bir köpişle oynamasının yeterli olduğunu düşünüyorum...Resimdeki bebeklerden biri evimizde olsaydı fena mı olurdu :)

MERHABA :)

Hiç aklımda yoktu bir blog sahibi olmak taa ki her sabah güne başlarken arkadaşımın HAYATIMIN RENKLERİ blogunu okuduğumu fark edene kadar...Olur mu, yapabilir miyim kaygılarını, arkadaşımın cesaretlendirmesiyle yendikten sonra işte ilk yazımı yazıyorum :) O kadar çok şey birikiyor ki bazen içimde, buradan onu sizlerle paylaşmak iyi gelecek bana eminim. Paylaşmak güzeldir. Fikirleri paylaşalım, mutlulukları duyguları paylaşalım, BİZ olalım :)